Saltaire werd gebouwd tussen 1851 en 1876 als een modeldorp, het was bedoeld als de ideale werk- en leefomgeving voor werknemers van de textielfabriek van Titus Salt, de stichter van het dorp Saltaire. De naam Saltaire is een combinatie van de naam van de stichter en de rivier de Aire waaraan Saltaire ligt. Saltaire ligt ten noordwesten van Leeds in Groot-Brittannië en circa 50 km van het Werelderfgoed van UNESCO Studley Royal Park. Modeldorp Saltaire voorzag in alles voor de werknemers. Rond de fabriek werden huizen gebouwd met sier- en moestuinen, winkels, scholen, kerken en een ziekenhuis. De gasfabriek van Saltaire voorzag de textielfabriek van Titus Salt, de openbare gebouwen en huizen van Saltaire van verlichting en verwarming. De huizen van Saltaire hadden stromend water en een eigen toilet, wat heel vooruitstrevend was tijdens het Victoriaanse tijdperk. Evenals het arbeidersdorp Crespi d'Adda in Italië, is Saltaire een uitstekend voorbeeld van het fenomeen arbeidersdorp, zoals ze destijds werden gebouwd. Saltaire is een goed bewaard gebleven dorp uit de Victoriaanse tijd. Saltaire is een monument en Werelderfgoed van UNESCO, maar ook een bewoond dorp. De Salts fabriek is nog in bedrijf, in een gedeelte zijn winkels gevestigd en de '1853 Gallery', een collectie met werk van de in het nabijgelegen Bradford geboren beeldend kunstenaar David Hockney. Saltaire kreeg in 2001 de status Werelderfgoed en staat vermeld op de Werelderfgoedlijst van UNESCO als: Saltaire.
www.werelderfgoedfotos.nl © Copyright World Heritage Photos
De Salts Mill is de voormalige textielfabriek van Titus Salt in het modeldorp Saltaire. Het dorpje werd gesticht door Titus Salt. Saltaire werd gebouwd rond zijn fabriek. Saltaire ligt aan de rivier de Aire, de naam van het dorp Saltaire is een combinatie van de rivier de Aire en de stichter van het dorp Titus Salt. Het arbeidersdorp staat op de UNESCO Werelderfgoedlijst als: Saltaire.
De Salts Mill is de voormalige textielfabriek van Titus Salt in het modeldorp Saltaire. Het dorpje werd gesticht door Titus Salt. Saltaire werd gebouwd rond zijn fabriek. Saltaire ligt aan de rivier de Aire, de naam van het dorp Saltaire is een combinatie van de rivier de Aire en de stichter van het dorp Titus Salt. Het arbeidersdorp staat op de UNESCO Werelderfgoedlijst als: Saltaire.
Het Victoriaanse modeldorp Saltaire: In de Company Dining Hall konden stafleden van Salts Mill een kop thee, koffie, soep of een maaltijd kopen of zelf meegebracht eten laten bereiden. Vanaf de binnenplaats van Salts Mill liep een tunnel onder de weg door naar de Company Dining Hall. De gebouwen van de textielfabriek werden allemaal gebouwd van dezelfde lokale steensoort.
Het Victoriaanse modeldorp Saltaire: De voormalige Congregational Church, nu Saltaire United Reformed Church, werd gebouwd in 1858-1859 in opdracht en op kosten van de stichter van het dorp, Titus Salt. Rechts staat het mausoleum en laatste rustplaats van Titus Salt. De originele zes klokken werden in 1933 uit de kerktoren verwijderd en omgesmolten tot munitie. Nu hangen in de toren zes nieuwe klokken, gegoten door de klokkengieterij Eijsbouts in Nederland.
Het Victoriaanse modeldorp Saltaire: Een rij dorpshuizen aan Victoria Terrace, gelegen naast de Saltaire United Reformed Church. De schoorsteen van de nieuwe fabriek van Saltaire rijst hoog boven de huizen uit. De Basiliek Santa Maria Gloriosa dei Frari in Venetië stond model voor de schoorsteen. Sinds de Victoriaanse tijd is het dorpje Saltaire grotendeels onveranderd gebleven.
Saltaire: Het kantoor van de Salts Mill aan Victoria Road werd gebouwd in de Italianiserende stijl, een populaire bouwstijl in de 19de eeuw. De meeste fabriekspanden in Saltaire zijn in deze stijl gebouwd. In de fabriek zijn nu winkels gevestigd en de '1853 Gallery', een collectie met werk van David Hockney, een in het nabijgelegen Bradford geboren beeldend kunstenaar.
Saltaire, een Victoriaans modeldorp: Een rijtje met 19de eeuwse arbeidershuizen. Saltaire werd tussen 1851-1876 gebouwd als een modeldorp, gesticht door de rijke fabrikant en politicus Titus Salt. Titus Salt bouwde rond zijn textielfabriek het ideale dorp voor zijn werknemers, huizen met tuinen, een ziekenhuis, een kerk, scholen, winkels en andere openbare gebouwen.
Een straat in Saltaire, op de achtergrond de kerktoren van de Saltaire United Reformed Church. De huizen van Saltaire werden voorzien van stromend water en een binnentoilet, een ware luxe in de 19de eeuw. Saltaire is een compleet en uitstekend bewaard gebleven arbeidersdorp uit de Victoriaanse tijd. Saltaire is niet alleen een monument en Werelderfgoed, maar een dorp, waar ook nu nog mensen wonen en werken.
Het modeldorp Saltaire: De 19de eeuwse huizen voor de werknemers van de textielfabriek van Titus Salt. Het dorp Saltaire bestaat uit 22 straten, 805 huizen en 45 huisjes voor bejaarden. De huizen hadden stromend water, verlichting, verwarming en een binnentoilet. Titus Salt bouwde voor zijn arbeiders huizen met siertuinen en moestuinen, kerken, scholen, een ziekenhuis, een openbaar badhuis, winkels, openbare gebouwen en huizen voor bejaarden, de almshouses.
Het voormalige gymnasium van het arbeidersdorp Saltaire maakt tegenwoordig deel uit van het Saltaire Shipley College. De school staat aan Victoria Road, tegenover de Victoria Hall. De school werd voorzien van centrale verwarming en gaslampen. Aan de achterkant lag een speelplein. De school werd geopend in 1868 en had aparte gedeeltes voor jongens en meisjes. Saltaire is, net als het in Italië gelegen dorp Crespi d'Adda, een goed voorbeeld een 19de eeuws arbeidersdorp.
Saltaire: De Victoria Hall werd gebouwd in de Italianiserende stijl en werd voltooid in 1871. De Victoria Hall of de Saltaire Club & Institute werd opgericht voor de gemeenschap, het was zowel een sociale club als een onderwijsinstituut, er was een bibliotheek en leeszaal, een biljartkamer en een school voor beeldende kunst. Nu huisvest het o.a. het Reed Organ museum.
Saltaire Hospital bevindt zich naast de almshouses, de hofjes voor de bejaarden. Het ziekenhuis van Saltaire werd geopend in 1868 en had toen zes bedden, het werd uitgebouwd in 1908 en in 1925. Eerst deed het dienst als eerste hulppost voor ongelukken op Salts Mill maar het groeide uit tot een dorpsziekenhuis. In 2001 werd het omgebouwd tot appartementen.
Enkele winkels in Saltaire aan de doorgaande weg de Saltaire Road. In 1854 werden de eerste rij winkels en een postkantoor gebouwd aan Victoria Road. Pubs werden niet gebouwd in Saltaire, want volgens Titus Salt hadden pubs en alcoholische dranken een slechte invloed. Saltaire werd in 2001 een Werelderfgoed van UNESCO. Saltaire is een Werelderfgoed, waar mensen wonen en werken.